2.2.5.4.3. Artikel 60: een recht of een verplichting?

Tewerkstelling onder “artikel 60” is geen verplichting voor het OCMW, althans geen resultaatsverplichting. Het is hoogstens een inspanningsverplichting. Het OCMW beslist of het al dan niet gebruikmaakt van deze wettelijke optie. Het oordeelt “soeverein” aan wie het deze regeling voorstelt of oplegt. Het beslist op basis van een aantal criteria: de mogelijkheid tot aanwerving op de eigen afdelingen of bij gebruikers; je “profiel” (opleiding, competenties, persoonlijkheid, je “motivatie”, enz.). In de praktijk komen sommige mensen in deze regeling terecht zonder dat ze dat gewild hebben, terwijl anderen ervan willen profiteren, maar nooit een dergelijke job zullen vinden.

Een “artikel 60”-verbintenis is daarom strikt genomen geen recht. Dat neemt niet weg dat het een wettelijk voorziene mogelijkheid is, en je kunt een aanvraag ertoe indienen bij het OCMW. Je kunt bij de arbeidsrechtbank in beroep gaan tegen een afwijzingsbeslissing. Er is zeer weinig rechtspraak over deze kwestie (cf. rechtspraak, met name artikel 60 voor werklozen). Het is daarom moeilijk in te schatten hoeveel kans je maakt om de zaak te winnen.

Hoewel het OCMW niet verplicht is om een “artikel 60”-contract af te sluiten, is het daarentegen vaak voor jou een verplichting om een dergelijk contract te aanvaarden. Als je de job weigert, bestaat namelijk het gevaar dat dit wordt gezien als een bewijs dat je niet “werkwillig” bent, een van de zes voorwaarden om een LL te krijgen (Zie 2.2. Wat zijn de zes voorwaarden om recht te hebben op maatschappelijke integratie?).

Je beschikt in elk geval over enkele procedurele “waarborgen”: 

• een bedenktijd van vijf dagen voordat je de overeenkomst ondertekent; 
•  het recht om vergezeld te worden van iemand naar keuze bij de onderhandeling van de overeenkomst; 
•  het recht om te worden gehoord door de Raad als je de verplichting tewerkgesteld te worden betwist of als je de concrete modaliteiten van deze tewerkstelling betwist.

Deze schamele procedurele “waarborgen” leggen echter weinig gewicht in de schaal tegenover het risico te worden bestraft of uitgesloten als je de job weigert.